آخرین به‌روزرسانی: ۱۴۰۱/۰۸/۰۲ ساعت ۰۳:۳۰
پروسه تشخیص انتخاب دندان هایی که کاندید خوبی برای درمان پالپ زنده هستند، حداقل دو بعد دارد. اول دندانپزشک باید تصمیم بگیرد که دندان شانس خوبی برای پاسخ مطلوب به پروسه درمان پالپ تجویز شده دارد. دوم مصلحت انجام درمان پالپ و ترمیم کردن دندان در مقابل کشیدن و حفظ فضا باید سنجیده شود. برای مثال اگر تاج دندان درگیر غیر قابل ترمیم باشد یا ساختار پریودنتال بصورت برگشت ناپذیری بیمار باشد، با درمان پالپ موفق هیچ گونه نتیجه ای حاصل نمی شود. با همی نمنطق یک دندانپزشک احتمالا برای حفظ مولر دوم شیری با درگیری پالپ در یک کودک ۴ ساله با مولر اول دائمی روش نیافته نسبت به حفظ مولر اول شیری با درگیری پالپ در کودک ۸ ساله، زمان و تلاش بیشتری صرف کند.
فاکتورهای دیگرمورد نظر شامل موارد زیر است:
۱- میزان همکاری و انگیزه کودک و والدین در دریافت درمان
۲- میزان علاقه و انگیزه والدین و کودک برای حفظ سلامت و بهداشت دهان
۳- فعالیت پوسیدیگ بمیار و پیش آگهی کلی بازسازی دهان
۴- مرحله تکامل دندانی بیمار
۵- درجه سختی مورد انتظار جهت انجام درمان پالپ مناسب در موارد ویژه
۶مساله مدیریت فضا در نتیجه کشیدن های قبلی، مال اکلوژن از قبل موجود،انکیلوز، دندان های غیاب مادرزادی و از دست دادن فضا در نتیجه تخریب پوسیدگی وسعیت دندان و جابجایی دندانی متعاقب آن
۷-اکستروژن بیش از حد دندان های با درگیری پالپ در نتیجه قفدان دندان مقابل
این مثال ها، در هر ترکیبی، نشان دهدنه تعداد تقریبا بی شماری از ملاحظات درمانی است که می تواند در یک بیمار منفرد با پاتوز پالپ مهم باشد. خوشبختانه، تغییر قابل توجهی در مدیریت ساختار دندانی پویسیده اتفاق افتاده که بعضی مسائل را روشن می کند. توصیه های بالینی مجمع عمومی بین المللی پوسیدگی در سال ۲۰۱۶ برای بافت پوسیده، دیدگاه جدید قابل توجهی فراهم می کند که مدیریت ضایعه پوسیدگی کمتر تهاجمی؛ به تعویق انداختن ورود و کاهش سرعت چرخه ترمیمی با حفظ بافت دندان، و حفظ طولانی مدت دندان ها را پشتیبانی می کند.
