برای سال‌های متمادی، مواد ترمیمی کامپوزیت تنها یک یا دو سایه را را تشکیل می داد. به همین دلیل دستیابی به یک نتیجه زیبایی شناختی رضایت بخش در دندان های قدامی دشوار بود. بسته به سن بیمار و ضخامت مینا، تغییرات زیادی در روشنی یا تیرگی رنگ وجود دارد که بر رنگ کلی دندان تأثیر می گذارد. ثابت شده است که ترمیم های زیبایی تنها در صورتی قابل دستیابی هستند که مقادیر مختلف مینای طبیعی با مواد کامپوزیتی با شفافیت مشابه بازسازی شوند.
موفقیت یک ترمیم ۱۰۰٪ به مواد و خواص آن بستگی ندارد، بلکه به تکنیک حساس است، بنابراین قصد دارین در این مقاله روند و تکنیک را بررسی کنیم. در سال‌های اخیر، تکنیک‌های لایه‌بندی آناتومیک توسط دندانپزشکان مختلف با هدف دستیابی به ترمیم طبیعی‌تر مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ماهیت این تکنیک ها این است که ساختار دندان از دست رفته را لایه به لایه با استفاده از مواد کامپوزیتی با کدورت های مختلف بازسازی کنند. برخی از تکنیک ها نسبتاً پیچیده هستند، با استفاده از سایه ها و لایه های متعدد، می توان به رنگ مشابه دندان طبیعی رسید.
در این مقاله از کلینیک دندانپزشکی شبانه روزی زاگرس، یک تکنیک ترمیمی ساده را بررسی می‌کنیم که بر بازسازی بافت‌های دندانی با ضخامت طبیعی با پر کردن با کامپوزیت به روش لاینینگ یا لایه به لایه متمرکز است. ما معتقدیم که باید توجه ویژه ای به ترمیم لایه به لایه مینا شود. با ما همراه باشید.
مراحل پر کردن دندان
پر کردن با کامپوزیت دندان برای درمان حفره‌هاست. پر کردن کامپوزیت نوعی پرکردگی است که گاهی اوقات ممکن است برای درمان دندان های شکسته، ترک خورده یا فرسوده نیز استفاده شود.
پر کردن دندان یک فرایند چند مرحله ای است:
- دندانپزشک اطراف دندان را با بی حسی موضعی بی حس می کند.
- دندانپزشک از ابزار سایشی هوا، مته یا لیزر برای برداشتن قسمت پوسیده دندان استفاده می کند.
- دندانپزشک دندان را بررسی و آزمایش می کند تا مطمئن شود که کل قسمت پوسیده برداشته شده است.
- دندانپزشک هر گونه زباله و باکتری را از حفره خارج می کند تا آن را برای پر کردن آماده کند.
- اگر حفره نزدیک ریشه دندان باشد، دندانپزشک ممکن است یک لاینر ساخته شده از رزین کامپوزیت، گلاس آینومر یا ماده دیگری برای محافظت از عصب قرار دهد.
- دندانپزشک مواد پرکننده را قرار می دهد و سپس آن را براق می کند.
مراحل اضافی برای روش پر کردن با کامپوزیت نسبت با آمالگام
مراحل پر کردن کامپوزیت حدود ۲۰ دقیقه بیشتر از آمالگام نقره طول می کشد زیرا مراحل اضافی در قرار دادن مواد در حفره انجام می شود. مواد کامپوزیت به صورت لایه ای اجرا می شوند و هر لایه قبل از اعمال لایه بعدی با نور خاصی سخت می شود. هنگامی که تمام لایه ها اعمال و سخت شدند، دندانپزشک ترمیم را شکل داده، برش و صیقل می دهد.
مراقبت های بعد از پر کردن با کامپوزیت
مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید دو بار در روز، نخ دندان کشیدن یک بار در روز و شستشو با دهانشویه آنتی باکتریال یک بار در روز توصیه می شود. چکاپ های دندانپزشکی را هر شش ماه یک بار یا زمانی که مشکلی مانند بریدگی، شکستگی یا افتادن پر کردگی رخ می دهد، برنامه ریزی کنید.
آیا حساسیت بعد از پر کردن دندان رخ می‌دهد؟
یکی از رایج ترین مشکلات پر کردن، حساسیت به هوا، فشار، دما یا غذاهای شیرین است. برای اکثر بیماران، این موارد پس از چند هفته از بین می رود. اگر این مشکل بیش از دو تا چهار هفته طول بکشد یا دندان بیش از حد حساس باشد، ممکن است بیماران نیاز به مراجعه به دندانپزشک خود داشته باشند تا در مورد گزینه‌های درمانی مانند خمیر دندان ضد حساسیت یا عصب کشی صحبت کنند.
درد دندان بعد از پر کردن با کامپوزیت
اگر هنگام گاز گرفتن در اطراف مواد پر شده خود درد دارید، ممکن است پرکردگی با گاز گرفتن شما تداخل داشته باشد. دندانپزشک شما معمولاً می تواند با تغییر شکل پر کردن این مشکل را برطرف کند. اگر درد دارید و حفره شما نزدیک پالپ دندان شماست، ممکن است پالپ دندان شما سالم نباشد. برای رفع این درد نیاز به عصب کشی دارید.
فرسایش دندان پر شده با کامپوزیت
فشار ناشی از ساییدن، جویدن یا فشردن دندان‌ها می‌تواند باعث خراشیدگی، ساییدگی یا ترک خوردن دندان‌ها شود. پرکننده های کامپوزیت به ویژه آسیب پذیر هستند زیرا مواد به اندازه آمالگام بادوام نیستند. اگر مهر و موم بین پرکردگی و مینای دندان خراب شود، باکتری ها و ذرات غذا می توانند به دندان نفوذ کرده و باعث پوسیدگی شوند. اگر پوسیدگی گسترده باشد، ممکن است دندانپزشک نیاز به جایگزینی پر کردن و روکش داشته باشد.
تکنیک لایه بندی ساده با ترمیم های کامپوزیت مستقیم
اگر دندان را با اریب های پهن روی سطوح لب و کام (خط آماده سازی خیالی) در نظر بگیرید، حدود دو سوم حجم ترمیم از مینای دندان تشکیل می شود. با افزایش سن افراد مینای دندان تیره تر می شود، بنابراین لازم است چندین سایه کامپوزیت شفاف وجود داشته باشد که بتواند مینای دندان مسن را تقلید کند.
این تکنیک تنها از چهار یا پنج لایه مختلف از یک ماده کامپوزیت در سه یا چهار درجه رنگ مختلف استفاده می‌کند و یک نتیجه قابل پیش‌بینی به دست می‌دهد. به همین دلیل، می توان از آن در پر کردگی های با کامپوزیت برای هر ترمیم لبه انسیزال شکسته کلاس IV استفاده کرد.
مواد کامپوزیت آنقدر با ساختار طبیعی دندان ترکیب می شود که خط آماده سازی نامرئی است و ترمیم ها به خوبی یکپارچه می‌شوند. وسعت لایه بندی آناتومیک به کلاس و اندازه ضایعه بستگی دارد. با ترمیم های کوچک کلاس III و کلاس V، دستیابی به زیبایی شناسی خوب با یک یا دو لایه از مواد کامپوزیت آسان تر است. با این حال، با ترمیم‌های بزرگ کلاس IV، ماده کامپوزیت دارای طیف وسیعی از سایه‌های شفاف، مات طبیعی و فلورسانس هستند که باید برای بازسازی ظاهر طبیعی دندان در زمان پر کردن مورد استفاده قرار بگیرند.
مزایای بازسازی دندان با کامپوزیت به روش لاینینگ
برخی از مزایای ترمیم های دندانی با رعایت ساختار بافت دندان را در ادامه بررسی می کنیم.
- زیبایی شناسی بالا
- کاهش ریزنشت
- حفظ بیشتر بافت سالم دندان
- پیشگیری از حساسیت بعد از عمل
- تقویت ساختار دندان و بهبود توزیع نیروهای جونده
باید تاکید کنیم که کامپوزیت دندان احتمالاً پرمصرف ترین ماده برای ترمیم با استفاده از تکنیک های مستقیم است و از مهمترین مزایای آن زیبایی شناسی و حفظ ساختار دندان است. زیرا برای پر کردن نیاز به برداشتن ساختار زیادی از دندان نداریم.
کامپوزیت دندان: یک ماده بسیار زیبا
اگر به طور خاص به زیبایی ارائه شده توسط کامپوزیت های دندانی اشاره کنیم، می توانیم آن را گزینه ای ساده تر و ارزانتر از سرامیک های دندانی بدانیم. اما سرامیک ها خواص مکانیکی و زیبایی شناختی بالای تری دارند. اما از آنجایی که ترمیم غیرمستقیم با سرامیک انجام می شود نیاز به پرداخت هزینه بیشتر نسبت به آمالگام یا کامپوزیت توسط بیمار دارد. این دندانپزشک است که باید بیمار را با توجه به مورد خاص بالینی، عادات، انتظارات و امکانات اقتصادی خود، که بهترین گزینه درمانی برای او است، راهنمایی کند. اما با این وجود کامپوزیت با توجه به قیمت و مزایای آن در پر کردن دندان استفاده زیادی دارد.
اجرای روش ترمیم با کامپوزیت به روش لاینینگ
پر کردن دندان با استفاده از روش لیرینگ یک فرآیند چند مرحله‌ای است که به طور معمول شامل مراحل زیر است:
- آماده‌سازی دندان: بی‌حس کردن منطقه مورد نظر و حذف هر گونه پوسیدگی یا ساختار آسیب‌دیده از دندان
- اچانت (اچینگ): استفاده از محلول اسیدی حاوی اسید فسفریک روی سطح دندان آماده‌شده برای پیوند بهتر مواد کامپوزیت با ساختار دندان
- پیونددهنده: زدن ماده‌ای به نام پیوند دهنده به سطح دندان اچ شده به عنوان واسطه‌ای بین ساختار دندان و ماده کامپوزیت و افزایش چسبندگی
- لایه‌بندی: اعمال لایه‌های مختلفی از مواد کامپوزیت بر روی سطح دندان. هر لایه به تدریج به دندان اضافه می‌شود تا فضای خالی را پر کند. دندانپزشک یک لایه نازک از کامپوزیت را روی سطح دندان اعمال می‌کند. این لایه معمولاً به عنوان لایه عاج شناخته می‌شود. هر لایه کامپوزیت با استفاده از لایت کیور سخت می‌شود. سپس لایه‌های بعدی کامپوزیت را اضافه و فرآیند را تکرار می‌کند.
- شکل‌دهی نهایی: پس از اعمال تمام لایه‌های کامپوزیت، دندانپزشک برای ایجاد آناتومی دندان و تراز نیش، مواد را شکل می‌دهد. در این مرحله از ابزارهای مختلف دندانپزشکی استفاده می‌شود تا دندان ظاهر طبیعی داشته باشد.
- پولیش: در نهایت، دندان را پولیش می‌کنند تا هر گونه تیزی از بین برود و سطحی براق و طبیعی به وجود آید.
مدل سازی و پرداخت سطح دندان ترمیم شده با کامپوزیت در روش لاینینگ
می توان از سنگ های الماس یا دیسک های ساینده با ضخامت های مختلف استفاده کرد و با کمک پنس میلر و کاغذ مفصلی می توان صحت نقاط تماس را بررسی کرد. برای سطح پالاتال ترمیم، استفاده از سنگ‌های الماس با ضخامت متوسط و نوک‌های سیلیکونی ایده‌آل است، در حالی که برای لبه‌ها، استفاده از دیسک‌های پولیش بیشتر توصیه می‌شود. آخرین مرحله برای یک ترمیم بسیار زیبا و کاربردی پولیش زدن است که می توانید با برس ها، خمیرهای ساینده و دیسک های نمدی انجام دهید.
نتایج بلند مدت بازسازی دندان با کامپوزیت به روش لاینینگ
ترمیم های کامپوزیت به دلیل عوامل مختلفی نیمه عمر محدودی دارند که از جمله آنها می توان به وجود پوسیدگی حاشیه ای و تا حدی شکستگی های دندانی یا کامپوزیت، حساسیت بیش از حد دندان، بدتر شدن حاشیه های رابط ترمیم دندان، تغییر رنگ، سایش و … اشاره کرد.
اما از روش‌های مختلفی برای ارزیابی کیفیت ترمیم‌ها استفاده می‌شود که ظاهراً پرکاربردترین روش طراحی شده روش لاینینگ است و دوام پر کننده کامپوزیت را بالا می برد.
چه عواملی بر موفقیت یک ترمیم کامپوزیت اثر می گذارد؟
برای آنکه ترمیم کامپوزیت با موفقیت انجام شود لازم است از بیمار اطلاعاتی گرفته شود. عوامل مختلفی از جمله سوابق بیماری، ترجیحات و عادات بیمار و غیره باید قبل از انجام ترمیم کامپوزیت در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، در بیماران با خطر پوسیدگی بالا، ترمیم های کامپوزیت ممکن است طول عمر کمتری به دلیل وجود پوسیدگی ثانویه داشته باشند.
عوامل مهم دیگری که می تواند بر طول عمر ترمیم ها تأثیر بگذارد به مهارت دندانپزشک و کیفیت کامپوزیت مربوط می شود. با توجه به مطالعات مختلف، اگر می خواهید یک عدد تقریبی برای طول عمر ترمیم کامپوزیت بدست آورید، می توانیم آن را ۱۰ سال تعیین کنیم. انتخاب یک کامپوزیت با کیفیت بالا شانس موفقیت شما را افزایش می دهد.
ترمیم های کامپوزیت یک جایگزین عالی برای بازسازی بخش های قدامی و خلفی هستند. عوامل مختلفی بر طول عمر ترمیم می افزایند یا از آن کم می کنند که در بسیاری از موارد به تکنیک یا مهارت اپراتور، مواد یا ویژگی های بیمار مربوط می شود. برای دستیابی به یک ترمیم کامپوزیت خوب، باید طبق اصول کار کرد و تمام عواملی را که ممکن است بر موفقیت ترمیم تأثیر بگذارد به حداقل رساند. مورفولوژی دندان ها نیز باید به طور دقیق، فراتر از زیبایی آنها، در عملکرد آنها در نظر گرفته شود. مورفولوژی دندان کمک می کند تا برای ترمیم قدامی و خلفی، بدون از دست دادن ویژگی های فردی هر بیمار، به اندازه کافی باز تولید شود.
تکنیک های پر کردن با کامپوزیت به روش لاینینگ
تکنیک بالک فیل
تکنیک بالک فیل برای پر کردن دندان با کامپوزیت استفاده می‌شود، اما به دلیل معایبی که ممکن است در نهایت منجر به شکست ترمیم شود، به‌عنوان یک روش رایج شناخته نمی‌شود. با این حال، برخی از دندانپزشکان برای کاهش تنش در حاشیه‌های سطح حفره دندان از روش bulk fill استفاده می‌کنند. این تکنیک دارای معایبی مانند انقباض بیشتر پلیمریزاسیون است که ممکن است آن را به گزینه‌ای غیر قابل دوام تبدیل کند. اما مزیت اصلی آن این است که از تشکیل حفره‌های بیشتر جلوگیری می‌کند.
تکنیک لایه‌بندی افقی
در تکنیک لایه‌بندی افقی، مواد ترمیم کننده کامپوزیت با ضخامت کمتر از ۲.۰ میلی‌متر به صورت افقی در برابر سطح حفره قرار می‌گیرند. این روش می‌تواند تنش انقباض را افزایش دهد که یکی از نقاط ضعف آن است.
تکنیک لایه بندی عمودی
در تکنیک لایه بندی عمودی، مقدار کمی از مواد کامپوزیت به صورت عمودی از یک طرف دیواره دندان به دیوار دیگر کشیده می‌شود. این عمل باعث کاهش انقباض در فضای دیواره لثه به دلیل پلیمریزاسیون می‌شود.
لایه‌بندی افزایشی افقی
تکنیک لایه‌بندی افزایشی افقی کامپوزیت، نوعی از تکنیک ترمیم دندان است که مواد کامپوزیت را به صورت افزایشی در دیواره‌های حفره قرار داده و با فتو کور کردن، بیشترین استحکام را به دست می‌آورد. این تکنیک به چهار قسمت مثلثی تقسیم می‌شود که یک قسمت در برابر دیواره حفره و قسمتی از کف حفره قرار می‌گیرد. سپس یک برش مورب با کامپوزیت پر و پخته می‌شود، همچنین یک برش مورب دیگر نیز پر شده و خشک می‌شود.
تکنیک سه طرفه
در روش تکنیک سه طرفه در کامپوزیت دندان، یک رویکرد پیشرفته برای ترمیم دندان‌ها به کار گرفته می‌شود. این روش ترکیبی از ماتریس شفاف و گوه‌های بازتابنده استفاده می‌کند تا نور پخت کامپوزیت را به دقت هدایت کرده و نتایج بی‌نظیری را برای ترمیم دندان‌ها به ارمغان آورد.
وقتی کامپوزیت در حال پختن است، ماتریس شفاف به عنوان یک راهنما عمل می‌کند و نور را به دقت انتقال می‌دهد. این نور سپس از طریق گوه‌های بازتابنده به کامپوزیت هدایت می‌شود، که باعث می‌شود که فرآیند پلیمریزاسیون به‌طور یکنواخت در سراسر ترمیم انجام شود.
با این روش، جلوی ایجاد فضای خالی در حاشیه لثه از طریق پلیمریزاسیون گرفته می‌شود. به عبارت دیگر، این تکنیک به صورت موثری از نواقص دیواره‌های حفره جلوگیری می‌کند و با افزودن مواد کامپوزیت گوه‌ای به صورت تدریجی، بهبود کیفیت ترمیمات دندان را تضمین می‌کند.
به طور کلی، تکنیک سه طرفه نه تنها بهبودی در فرآیند ترمیم دندان‌ها ایجاد می‌کند، بلکه با کمک ماتریس شفاف و گوه‌های بازتابنده، نتایج بی‌نظیری را به ارمغان می‌آورد و با جلوگیری از ایجاد فضای خالی در حاشیه لثه، به استحکام و دوام بیشتر ترمیمات دندان کمک می‌کند.
تکنیک جداسازی عاج و مینای دندان
در روش جداسازی عاج و مینای دندان، ابتدا اضافاتی از کامپوزیت گرفته می‌شود و سپس به صورت شیب‌هایی در برابر دیواره‌های حفره آماده شده قرار می‌گیرد تا سطح اتصال به دندان فراهم شود. سپس، مینای دندان نهایی به میزان مورد نیاز افزوده می‌شود. روش دیگر استفاده از یک رنگ کامپوزیت تیره است. زیرا این روش ظاهر طبیعی‌تری را برای بخش عمده ترمیم فراهم می‌کند. این روش‌ها، علاوه بر بهبود ظاهر دندان، به تقویت و دوام ترمیمات دندان نیز کمک می‌کنند.
پر کردن با کامپوزیت به روش لاینیگ و لایه بندی دو رنگ
در روش تکنیک لایه بندی دو رنگ، ابتدا پس از انجام مراحل اولیه کامپوزیت دندان، که شامل اسیدشویی و اعمال چسب می‌شود، کامپوزیت مات یا مواد عاج به ترتیب اضافه و شکل داده می‌شود و سپس با لایت کیور پخته می‌شود. انتخاب رنگ مناسب برای ماده عاج در این روش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا بهترین نتایج را به همراه خواهد داشت. این روش، علاوه بر ایجاد ترمیمات دندانی با ظاهر طبیعی و جذاب، از نظر استحکام و دوام نیز عملکرد بسیار خوبی دارد.
لایه بندی پلی کروماتیک
در تکنیک لایه بندی پلی کروماتیک، از رنگ‌های مختلف مواد کامپوزیت استفاده می‌شود. هدف اصلی در این تکنیک، دستیابی به بهترین نتایج زیبایی از لحاظ انتخاب رنگ مناسب است که با دندان‌های طبیعی سازگاری داشته باشد. این روش، علاوه بر ایجاد ترمیمات دندانی با ظاهر طبیعی، باعث ایجاد جذابیت و زیبایی بیشتر در دندان‌های ترمیم شده می‌شود.
رنگ کامپوزیت به روش لاینینگ چگونه انتخاب می شود؟
امروزه کامپوزیت دندان به یک سطح پیشرفته تر از آنچه که در گذشته مشاهده می‌شد، رسیده است. این روش نه تنها برای تقلید دقیق آناتومی طبیعی دندان، بلکه برای تطابق کامل با رنگ و ابعاد گوناگون آن پیشرفت کرده است. رنگ مناسب برای کامپوزیت باید رنگ صحیح و اصلی دندان، کدری، ماتی، درخشندگی مناسب و براقیت سطح و انعکاس نور را شامل شود. این موارد بیشتر با سلیقه و انتظار بیمار تناسب دارد. بدون شک، به دست آوردن یک نتیجه عالی در زیبایی و همرنگی با دندان، در روش لاینینگ به کمک انتخاب رنگ مناسب امکان پذیر است. با این حال، این نتیجه به هیچ وجه بدون انتخاب مواد مناسب و رویکردها و اجراهای صحیح و اصولی کامپوزیت در روش لایه بندی به دست نمی‌آید. به همین دلیل، تسلط و درک کامل از مفاهیم لایه‌بندی مختلف برای موفقیت یک دندانپزشک در انجام کامپوزیت لازم و ضروری است. همچنین، کامپوزیت‌های دندانی توانایی تطبیق رنگ خود را با افزودن رنگ یا رنگدانه به مخلوط به دست می‌آورند و تا محدوده رنگی گسترده‌ای می توان از آن استفاده کرد. همچنین، انتخاب رنگ مناسب و استفاده به جا از آن می‌تواند دندانپزشکان مختلف را متمایز کند.
هزینه پر کردن با کامپوزیت به روش لاینینگ چقدر است؟
توجه به هزینه یکی از موارد حیاتی است که قبل از اقدام به کامپوزیت به روش لاینینگ، باید مد نظر قرار دهید. روش‌های معمولی پر کردن دندان با کامپوزیت هزینه کمتری نسبت به پر کردن با کامپوزیت به روش لاینینگ دارد. مبلغ این هزینه بسته به مکان انجام این مراحل دندانپزشکی و تجربه و تخصص دندانپزشک متفاوت خواهد بود. به علاوه، اگر تنها به دلیل بهبود ظاهر لبخند خود کامپوزیت انجام شود، بیمه هیچ مبلغی را متقبل نمی شود. اما اگر دندان شما آسیب دیده است، بیمه ممکن است بخشی یا تمامی هزینه را پوشش دهد.
راه های مراقبت از دندان های پر شده با کامپوزیت
کامپوزیت دندان‌ها معمولاً مقاومت زیادی دارند، اما برای حفظ آنها و جلوگیری از مشکلات آینده، نیاز به مراقبت و بهداشت دهانی مناسب دارید. در ادامه راه های مراقبت از دندان‌های پر شده با کامپوزیت را بررسی می کنیم.
- مسواک زدن منظم: مسواک زدن حداقل دو بار در روز (صبح و شب) با استفاده از مسواک نرم و مواد شوینده موثر است. این عمل باعث پاکسازی بقایا و باکتری‌ها از سطح دندان و کامپوزیت می‌شود.
- نخ دندان کشیدن: استفاده منظم از نخ دندان کمک می‌کند تا زنجیره‌های غذایی و باکتری‌های موجود در فضای بین دندان‌ها و پر کردن‌های کامپوزیت از بین بروند.
- اجتناب از خوردن غذای چسبناک یا سخت: مصرف مواد چسبناک مانند آدامس یا بستنی و مواد سخت مانند خرده‌های سخت میوه یا آجیل ممکن است باعث آسیب به کامپوزیت شود یا باعث جدا شدن آن از دندان شود.
- اجتناب از خوردن غذاهایی که رنگ زیادی دارند: برخی از مواد غذایی مانند قهوه، شربت، سوسیس و کولا می‌توانند باعث ایجاد لکه‌های رنگی بر روی سطح کامپوزیت شوند. بنابراین توصیه می‌شود از مصرف زیاد این مواد پرهیز کنید.
- مراجعه منظم به دندانپزشک: برای بررسی و تمیز کردن منظم دندان‌ها و کنترل وضعیت کامپوزیت، مراجعه منظم به دندانپزشک ضروری است. دندانپزشک ممکن است نیاز به ترمیمات جزئی را تشخیص دهد یا مراقبت‌های خاصی را برای حفظ کامپوزیت توصیه کند.
- به این نکته هم توجه کنید که برخی از عادات ناسالم مانند استفاده از دخانیات، مصرف انواع نوشیدنی‌های اسیدی و قندی و عدم مراقبت مناسب از دهان و دندان می‌تواند به طریقی برای کامپوزیت مخرب باشد. بنابراین، رعایت رژیم غذایی سالم و انجام مراقبت‌های دندانی منظم، به حفظ سلامت و ماندگاری کامپوزیت کمک خواهد کرد.
جمع بندی
روش قرار دادن پرکننده های کامپوزیت مشابه انواع دیگر پر کننده هاست. با این حال، به دلیل فرآیند لایه‌بندی درگیر با اعمال مواد، به زمان بیشتری نیاز دارد. در مورد هر گونه نگرانی یا سوالی که در مورد فرآیند پرکردن با کامپوزیت به روش لاینینگ دارید با دندانپزشکان کلینیک دندانپزشکی زاگرس صحبت کنید. برای قرار ملاقات رایگان همین حالا با شماره کلینیک تماس بگیرید.
سوالات متداول
مراحل پر کردن کامپوزیت کدام است؟
پس از آماده سازی دندان، دندانپزشک یک ماده باندینگ را روی سطح دندان اعمال می کند. این ماده باندینگ به رزین کامپوزیت کمک می کند تا محکم به ساختار دندان بچسبد. سپس دندانپزشک رزین کامپوزیت همرنگ دندان را روی ناحیه آماده شده به روش لاینینگ و لایه لایه اعمال کرده و با لایت کیور ابتدا هر لایه را سفت می کند.
انواع پرکننده کامپوزیت و اندازه ذرات آن کدامند؟
- ماکروفیلد. پرکننده های ماکرو دارای اندازه ذرات بین ۵ تا ۱۰ میکرومتر هستند.
- میکرو فیلد. فیلرهای میکروفیلد از سیلیس کلوئیدی با اندازه ذرات ۰.۴ میکرومتر ساخته شده اند.
- پرکننده هیبریدی
- نانو فیلد
- بولک فیلر
آیا کامپوزیت برای پر کردن دندان مناسب است؟
پرکننده های کامپوزیت از رزین برای ایجاد ظاهری طبیعی استفاده می کنند و برای دندان های جلو و عقب مناسب هستند. این پرکردن ها نسبت به پرکننده های آمالگام دوام کمتری دارند و ممکن است در طولانی مدت نیاز به تعویض داشته باشند. پرکننده های آمالگام قوی، ماندگار و مقرون به صرفه هستند، اما می توانند به مرور زمان تغییر رنگ دهند که بر ظاهر تأثیر می گذارد.
آیا می توانید یک حفره را با رزین کامپوزیت پر کنید؟
فرآیند پر کردن آسان است. پرکننده‌های رزین کامپوزیت به راحتی در چند دقیقه قرار می‌گیرند. به تراشیدن کمتری از دندان طبیعی نیاز دارد. ماهیت انعطاف پذیری رزین کامپوزیت به دندانپزشکان این امکان را می دهد که به راحتی آن را روی دندان های بیمار قرار دهند.
کدام نوع پرکردن دندان بهتر است؟
پر کردن کامپوزیت گزینه جذابی است زیرا می تواند کاملاً با رنگ دندان شما مطابقت داشته باشد. با این حال، پرکننده های کامپوزیتی گران تر از پرکننده های آمالگام نقره هستند و به اندازه کافی بادوام نیستند. پرکننده های سرامیکی از پرسلن ساخته شده اند و از نظر زیبایی یک گزینه بسیار دلپذیر است که بادوام نیز هستند.
